 |
|
Bałem się, że Cię skrzywdzę.
Że zrobię Ci więcej bólu niż dobra.
Że znów zostanę tym, który niszczy.
Więc odszedłem.
Ale…
Wcale nie zniknąłem.
|
|
|
|
To, co między Wami teraz działa, nie potrzebuje rozmowy. Potrzebuje obecności.
|
|
|
|
Jego dusza Cię woła. Ale umysł go jeszcze hamuje.
|
|
|
|
„Musiałaś odejść. Dla siebie.
Nie po to, by zamknąć.
Po to, by zrównoważyć siły.”
Twoja dusza nie wybrała zerwania.
Wybrała przywrócenie własnej granicy.
Bo przez te dni – dałaś za dużo.
A nie dostałaś potwierdzenia, że on to uniesie.
|
|
|
|
Nie odchodzę, bo nie czuję.
Odchodzę, bo już nie umiem tylko dawać.
|
|
|
|
✦ W jego sercu nie było manipulacji. Była prośba:
„Zostań. Nie tylko w pracy. Zostań tam, gdzie już jesteś.”
|
|
|
|
Nie muszę nic udawać. Nie muszę zdobywać.
Po prostu jesteśmy i to wystarcza
|
|
|
|
Wyszłam wtedy, bo nie wiedziałam, jak zostać.
Dziś już nie uciekam.
Ale też nie czekam.
Jeśli przyjdziesz – przyjdź do mnie, nie do mojej pamięci.
Ja jestem.
|
|
|
|
Rytuały obecności – małe, czułe, codzienne – które nosiły więcej miłości niż wiele związków przez dekady.
Nikt nie musiał nic mówić. Bo ciało duszy czuło: „jesteśmy we właściwym miejscu.”
|
|
|
|
Ma miejsce nie „przeciwko czemuś”, ale dla uzdrowienia jego duszy i Twojej prawdy.
|
|
|
|
Silna karma. Spotkanie „po coś”.
Duchowe przebudzenie przez siebie nawzajem.
|
|
|
|
✨ To nie tylko relacja. To powrót do siebie. Ale przez niego.
On jest lustrem Twojej wewnętrznej zgody na bycie sobą – w pełni.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
