 |
|
Przez lata oddawałam innym to, co dla mnie ważne. Najlepszy kawałek. Ostatni łyk herbaty. Czas, którego sama miałam mało. Milczenie, choć chciałam krzyczeć. Uśmiech, choć pękałam w środku.
Myślałam, że tak trzeba. Że dawanie siebie do końca to dowód troski. Że rezygnacja to forma miłości. A potem zrozumiałam coś, co bolało bardziej niż wszystkie te poświęcenia razem wzięte. Nikt tego nie zauważył. Nikt nie widział, że wybieram gorsze dla siebie, by ktoś mógł mieć lepiej. Nikt nie zapytał, czy czegoś mi brak. Nikt nie zrozumiał, że cisza to czasem wołanie. I to był ten moment, w którym pierwszy raz w życiu zapytałam samą siebie:....
|
|
|
|
Nie potrzebujesz zamknięcia od tych, którzy zadali Ci ból. Ich milczenie mówi więcej niż tysiąc słów, a ich odejście to nie strata, lecz lekcja.
To, jak Cię potraktowali, nie definiuje Ciebie - ale to, jak się po tym podniosłaś, już tak. Brak szacunku, kłamstwa, manipulacje... To nie były Twoje błędy, tylko ich wybory. A Twoim wyborem jest iść dalej, z podniesioną głową, nie oglądając się za siebie.
Zamknięcie nie przychodzi z ich przeprosinami - ono rodzi się w Tobie, w Twojej sile i spokoju.
|
|
|
|
Zapomnij o mnie kłamiąc, że się serca nie połamią.
|
|
|
|
Jedną z najważniejszych lekcji jaką dostałam od życia jest to, że odpuszczenie kogoś lub czegoś jest najprawdziwszą formą miłości. Jest taki cytat z Małego Księcia - jeśli kogoś kochasz, pozwól mu odejść. Jeśli wróci do Ciebie, będzie Twój na zawsze, jeśli nie nigdy Twój nie był. To właśnie jest najważniejsza rzecz jaką możesz zrobić, dlatego że jeśli naprawdę kogoś kochasz i naprawdę Ci na kimś zależy, chcesz dla niego jak najlepiej. Czasami najlepsze dla tego kogoś jest nie bycie z Tobą, a czasami najlepsze dla Ciebie jest nie bycie z kimś lub nieposiadanie czegoś. Niezależnie od tego jak bardzo kogoś kochasz musisz zrozumieć, że czasami najlepsze dla obydwu stron jest odpuszczenie i odseparowanie się.
|
|
|
|
Pomimo tego jak Cię potraktował, nie potrafisz przestać myśleć o jego bezbronnej i wrażliwej stronie, wewnętrznym dziecku łaknącemu miłości i opieki, którą znalazł w Twoich ramionach. Tę stronę, o której nie wie świat, a pokazał tylko Tobie. Płaczesz za tą częścią jego duszy, którą mogłaś się zaopiekować, a on przestraszył się, jak bardzo realne obudziłaś w nim emocje.
|
|
|
|
Nie potrafiliśmy niczego, a robiliśmy wszystko. Byliśmy naiwni, a graliśmy mędrców. Lubiliśmy cisze choć woleliśmy krzyczeć. Umieliśmy mówić lecz nie potrafiliśmy rozmawiać. Złamano nas wiele razy. A wszystko po to abyśmy nauczyli się żyć.
|
|
|
|
Gdy poczujesz, że chcesz odejść i że w Tobie gasnę. Niech to będzie proste dla nas tak jak bułka z masłem. Wsyp łyżeczkę znieczulenia do ciepłego mleka. Daj mi odczuć jeszcze bardziej jak na mnie nie czekasz. Gdy potłuczesz serce moje na tysiac drobiazgów, niech to będzie bez znaczenia, jak pstryknięcie palców. Zanim wyjdziesz, pogaś światła i gwiazdy pozbieraj. Daj mi odczuć jeszcze bardziej jak Ciebie już nie ma.
|
|
|
|
Kiedy Ty szukałeś milionów powodów żeby zerwać, Jej wystarczył jeden powód żeby z Tobą zostać. Tym powodem była miłość. Kochała Cię całym sercem. Nigdy z Ciebie nie zrezygnowała. Kompletnie nie liczyła kosztów jakie ponosi żeby z Tobą być, ale Ty zfecydowales się rozbić ją na miliony kawałków i właśnie wtedy traciłeś kobietę, która kochała Ciebie bardziej niż siebie.
|
|
|
|
Czy serce może pękać jeśli przestało bić?
|
|
|
|
Zatęskniłam dziś za Tobą. Tak bardzo, że przeszedł mnie dreszcz. Bo nie było Cię ze mną już od dawna. Jadąc samochodem i patrząc na jedną z par, pomyślałam, że chciałabym, żebyśmy to byli my. Żebyś tak na mnie patrzył. Żebym mogła zabierać spojrzenia i je dawać. Zabierać miłość i ją dawać. A potem zdałam sobie sprawę z naszego nigdy. Już tak nie pójdziemy. Już mnie nie dotkniesz. Już nie powiesz, że mnie kochasz i chcesz ze mną umrzeć. Umarłeś wcześniej. Zniszczyłeś mnie w sobie. I siebie we mnie. Zapłakałam dziś za Tobą.
|
|
|
|
Byliśmy popękani, połamani, zepsuci. Ale lśniło w nas światło jasne jak tysiące gwiazd. Miało się wilka. I delikatność motyla. A ja nie mogłam uwierzyć, że coś tak pięknego i prawdziwego mogłoby być jednocześnie złe.
|
|
|
|
W toksycznej relacji cały czas odczuwamy wewnętrzny niepokój związany z tym, że nie wiemy co się wydarzy. Czy ktoś dziś wstanie lewą nogą, czy przestanie się do nas odzywać i zjawi ponownie po tygodniu czy też powie nam, że jesteśmy beznadziejni. Albo napomknie, że powinniśmy się rozstać, żebyśmy się cały czas bali, że tak się stanie i starali jeszcze bardziej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
