|
To wszystko dlatego, ze kiedys Go poprosilam, by pozwolil mi nie czuc. I przestalam. Nie ma emocji. Nie ma strachu. Jestem ja i tylko ja. W idyllicznym swiecie. Dzieje sie, ale nie mnie. Placze, ale nie ja. Samobojstwo wewnetrzne, parszywa forma egzystencji. Kobieta XXI wieku. Paradoks, bo staje sie kobieca. Zaczynam nosic spodnice. I szpilki. I malowac oczy. Czarno. Mocniej. Ale nadal zaloba otaczajacych mnie ludzi jest tylko wiadomoscia o kolejnej smierci. Mozna prowadzic zycie wewnetrzne bez emocji. Mozna. Trzeba. 08.06.09.
|
Dodaj komentarz
