|
był starszy, uczył mnie życia. pokazał świat z innej perspektywy. dla niego wszystko było proste, pomagał mi uporać się z tym wszystkim. z tymi ludźmi, pseudo przyjaciółmi i ich fałszem rysującym się na twarzach. był zawsze, wtedy kiedy wszyscy zawiedli pojawiał się w drzwiach z tym uśmiechem, który dawał mi niezłego kopa i nie pozwalał się łamać. wyciągał mnie zawsze w nasze miejsce, siedział do późnej nocy w milczeniu. dawał swoją bluzę i powtarzał, że muszę być silna. nie przeszkadzało mu, że dzwoniłam do niego o trzeciej w nocy z płaczem, że po raz kolejny wszystko się sypie przez jakiegoś chłopaka. nie pozwalał mi chodzić na wagary i zawalić szkoły. nie pozwalał mi popełniać tych samych błędów co on kiedyś. był jak brat. kochałam go. niestety przegraliśmy. nie zdołaliśmy przetrwać razem jako przyjaciele. zniszczyliśmy to, a raczej miłość, która się między nami pojawiła. /uzależnionaodmarzeńxd
|
Dodaj komentarz
