 |
|
chcemy nadziei, skazani na porażkę
|
|
|
|
każde czułości były kłamstwem, a każdy uśmiech głupim żartem
|
|
|
|
teraz chłonę, to co wraca do mnie, lecz czas nie zawraca wspominień
|
|
|
|
chciałbym zapomnieć, czasem chciałbym odejść
spalić marzenia, bo dla nich mnie już nie ma
|
|
|
|
Nie ma nic, tylko ta ściana zamazana bólem
|
|
|
|
już nie mam wątpliwości, wiem jak ból przezwyciężać, nie szukaj we mnie serca, uczuć nie znajdziesz nic
|
|
|
|
A kiedy przyjdzie po mnie i sekundy staną w miejscu
i zatrzyma się świat, gdy poczuje radość w sercu,
|
|
|
|
A kiedy przyjdzie po mnie, będę gotów wyruszyć w to miejsce, skąd nie ma powrotu,
|
|
|
|
I spalę sekund klisze coraz bliżej tego miejsca, chwycę Twoją dłoń i niech nas poprowadzi tęcza
|
|
|
|
a potem Ciebie i siebie zacznę na nowo.
|
|
 |
|
Wiem co czujesz. Myślisz, że dla Ciebie świat się już skończył, że oto spłonęłaś już w najpiękniejszych uczuciach, a Twoje serce nie może drugi raz palić się taką namiętnością. Myślisz, że on ze swoim odejściem zabrał nie tylko to co było, ale zabrał też to co będzie, bo nie możesz sobie wyobrazić przyszłości bez niego. Reagujesz złością, kiedy ktoś mówi, że przejdzie, że rana się zabliźni, że to dopiero początek. Ty wiesz, że kochasz, że nigdy więcej nikogo jak jego. Wylewasz łzy, bo czujesz się martwa, a oni mówią, że jeszcze całe życie przed Tobą, a nie wiedzą jak to budzić się z imitacją serca. Masz wrażenie, że to Twoja wina, bo byłaś tak bezgranicznie szczęśliwa, że to aż niemożliwe dla zwykłego człowieka. Teraz czujesz tylko ból, zanurzona jesteś cała we wspomnieniach. Myślisz, że to był ten jedyny, a Ty pozwoliłaś mu odejść. Uwierz, znam to. Znam ten ból, kiedy sama wierzysz w tą miłość, bo inni zwątpili, ale wiesz co Ci powiem? Koniec zawsze jest początkiem./esperer
|
|
|
|
Patrzę w te jego szaro-niebieskie oczy i mam wrażenie, że ktoś ukrył w nich całe to szczęście, którego tak długo nie miałam. Mam wrażenie, że raz w życiu, to los jest mi coś winien, więc oto dał mi jego. Dał mi jego, żeby uczył od nowa zaufania jak dziecka chodzenia. Przecież wiem, że jego też to boli, widzę, że za każdym razem cierpi, kiedy ja kurczę się w sobie i on nie może mnie dosięgnąć. Przytula, bierze za rękę i modlę się, aby nie odszedł tak jak tamten, modlę się, żeby nikt nie złamał już żadnej danej mi obietnicy./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
