 |
|
przez pryzmat czasu spoglądam na ludzkie błędy.
popełniamy je znów, mamy do nich sentymenty.
ten, kto zamiast miłości woli diamenty - ja mówię o nim krótko :
ten typ jest przeklęty
|
|
|
|
i niby jest wygodnie, a jednak czegoś brak .
|
|
|
|
oddaj strach, daj zaufanie, chwyć za rękę .
|
|
|
|
okrucieństwo świata to już temat rzeka.
żyjemy w czasach gdzie człowiek za nic ma człowieka.
dobrze wiem, wszystkiego nagle nie da się naprawić.
piąte przykazania ktoś ciągle będzie miał za nic.
|
|
|
|
pożycz mi dusze bym mogła się zobowiązać .
|
|
|
|
wiesz, to nie jest tak, że próbuje gdzieś uciec .
a nawet jeśli, to możesz być pewny że wrócę .
|
|
|
|
przez okno patrzę w gwiazdy, nad miastem wisi wszechświat .
podobno gdzieś tam jest lepsze miejsce niż Ziemia .
|
|
|
|
powiedz o czym mówią, gubię się w słowach,
które służą po to, by nas zaczarować .
tak łatwo tu zwariować, minąć się z prawdą .
ten nonsens mnie zbudował, ja próbuję go ogarnąć .
|
|
|
|
wciąż chcę wierzyć w te ideały . wciąż wierzyć, że jest sens ten naszej pracy . że tak naprawdę, Ziemia jest tylko przelotnym momentem . krótkim przystankiem do stacji - wieczne szczęście . otwieram oczy i niestety wciąż jestem tutaj . i tylko marzyć może mi się świat tonący w uczuciach .
|
|
|
|
powiedz o czym mówią, gubię się w słowach,
które służą po to, by nas zaczarować .
tak łatwo tu zwariować, minąć się z prawdą .
ten nonsens mnie zbudował, ja próbuję go ogarnąć .
|
|
|
|
nie chcę Cię martwić, choć życie też mnie zawiodło .
|
|
|
|
Dodaj komentarz
