 |
|
Nie przepraszaj, mam to w dupie, przeproś siebie
|
|
|
|
wszystko powoli dochodzi do mnie, otrząsam się z goryczy najlepszych wspomnień
|
|
|
|
nie mów mi, że postępuje źle, wiem to
|
|
|
|
Szanuję szczerość, a kłamstw nie wybaczam.
|
|
|
|
i gwarantuję Ci, że kiedyś będziesz prosił , żebym wróciła, ale zrobię tak jak Ty zrobiłeś . będę zimną suką bez uczuć tak jak Ty zimnym sukinsynem , który chuja wie o miłości , będę słodko pierdolić, że w ogóle mnie nie interesujesz .
|
|
|
|
Oddech , zostawiał ślad na oknie . Zachmurzone niebo , dominowało tego dnia ponownie . Pogoda nie zmieniała się już od tygodnia , wraz z nią jej nastrój także . Usłyszała pukanie do drzwi - nie ma mnie dla nikogo - cichu i piskliwy głosik przedarł się do drzwi przez powierzchnię pokoju . - Chodź na obiad , czekamy na ciebie - głos matki , przypominał o porze obiadowej . Wzruszyła tylko ramionami , nakreślając na szybie małe serce . Przyłożyła dłoń do kołatającego serca , coraz powolniejszego , coraz bardziej zmęczonego życiem jak ona . - Wiem że cię to boli , ja też to czuję , gdyby tylko wiedział że bijesz dzięki niemu , a ja oddycham , na pewno by nie odszedł . - otarła szybko spadające łzy , które były oznaką słabości , słabości jaka po nim została . - Ale nie przejmuj się , poradzimy sobie , przecież została nam jeszcze wiara , bo nadzieja odeszła wraz z nim . - podkuliła nogi zakrywając twarz , a dłonią otuliła tak bardzo tęskniące za nim serce .
|
|
|
|
w ustach smak papierosa , w oczach łzy .
wizja pięciolatki o świecie prysła w jednej chwili.
|
|
|
|
-będziesz ze mną chodzić? - nie posiedze jeszcze.
|
|
|
|
korzystaj z życia, taka młoda jak teraz nie
będziesz już nigdy
|
|
|
|
- jesteś cała przemoknięta! - krzyknął, widząc ją w progu mieszkania. - rozbieraj się, natychmiast! - nie tak szybko, kochanie. - powiedziała, drwiąco. - zrzucaj to mokre ubranie, ja nie żartuję. przecież się przeziębisz. - powiedział z troską w oczach. rozebrała się do naga, a później niechlujnie zarzuciła na siebie, za duży sweter. - wyglądam jak własna babcia, powiedziała, siadając w fotelu. - lubię dojrzałe kobiety. - zażartował, podając jej ręcznik. wycierała swoje miedziane włosy. klęknął przed nią. - co Ty wyprawiasz? - zapytała. masz takie zmarznięte stopy. chcesz zachorować? - spytał, ubierając na jej nogi wielkie, pluszowe kapcie. - nienawidzę kiedy się tak obsesyjnie o mnie troszczysz. zdenerwowany, podniósł ją, przerzucił sobie przez ramię i wystawił za drzwi. - co Ty wyprawiasz?! - spytała. - musisz się rozchorować. - że co?! - dopiero, gdy będziesz chora, a ja będę mógł siedzieć przy Tobie przez 24/h podając Ci syrop, zobaczysz co to troska. - oszalałeś? - nie. zwyczajnie lubię Cię irytować, kochanie.
|
|
|
|
Może nadszedł już czas by pogodzić się z faktem , że nawzajem robimy
sobie w głowie niepotrzebny burdel i po prostu się pożegnać ?
|
|
|
|
-kurwa! -jak ładna to pozdrów.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
