 |
|
Czasem po prostu coś pójdzie nie tak, pewne rozrzucone kawałki przestają do siebie pasować tak jak wcześniej. Teraz jesteśmy tylko rozsypanką. Rozsypanką zbędnych słów, ale i tych niewypowiedzianych. Rozsypanką uczuć, które wymywają w naszych wnętrzach to co wcześniej liczyło się ponad wszystko inne. Rozsypanką gestów, które wcześniej mówiły więcej niż słowa. Jesteśmy własną rozsypanką, której jeśli nie my, nikt nigdy więcej nie będzie w stanie złożyć od nowa. To trudne, prawda? Gdy z rąk wymyka nam się coś, czego przecież byliśmy tak bardzo pewni. Coś, za coś zabiłbyś wcześniej. Tu czas jest zabójcą. Przemijanie? Proszę, nie mów nigdy więcej, że czasem coś musi się zmienić, by przyszło coś lepszego, miłość nigdy się nie zmienia. / Endoftime.
|
|
|
|
Zadaję za wiele pytań. Dlaczego? Po to żeby potem tylko cierpieć? Chcę wiedzieć zbyt dużo, podobno zawsze byłam ciekawa, czasem bez granic, wierciłam dziury by uspokoić własne myśli, jednak czy je uspakajałam? Po części tak. Tą drugą częścią najlepiej byłoby w ogóle się nie przejmować, gdyby nie to, że zadawała pojedyncze ciosy. Sama je sobie zadawałam. Gdy nie mówiłam o swoich planach, gdy łączyłam historie, czytałam wszystkie te wspólne rozmowy i mierzyłam zbyt odlegle. Gdy wiedziałam tylko ja, gdy tylko ja chciałam możliwe, że zbyt wiele. Moje chcieć to nie móc. Może za mało się staram? A może zwyczajnie to nie mój czas, nie moje miejsce. / Endoftime.
|
|
 |
|
Bardzo chciałabym Ci pomóc, ale tak szczerze mówiąc, nawet nie wiem od czego mogłabym zacząć. Przecież nawet nie słuchasz kiedy rozmawiamy... jak gdybyś w myślach, jedynie szukał drogi którą mógłbyś uciec. To tak bardzo boli i pomału wyniszcza mnie od środka. Martwię się, każdego dnia zastanawiam się jak i czy w ogóle dajesz sobie radę. Chciałabym być tam z Tobą i mieć pewność że jesteś, bo chociaż ciężko mi to powiedzieć... codziennie zadręczam się pytaniem czy żyjesz. Za każdym razem kiedy wyciągałam do Ciebie pomocną dłoń Ty odpychałeś mnie jeszcze dalej niż byłam poprzednio. Nie rozumiem.. przecież w zasadzie jestem ostatnią osobą która Kocha Cię pomimo tych wszystkich złych stron i myśli o Twoim dobru. Więc Proszę... jeśli na prawdę nie obchodzi Cię już własny los, jeśli nie zależy Ci już na życiu w tym świecie. Zrób to dla mnie, podejmij się choć jednej próby, walcz. Bo jeśli Ciebie zabraknie, nie poradzę sobie z tym. to mnie zniszczy./leniaa
|
|
|
|
Słucham kiedy bliscy mi ludzie opowiadają o swoich problemach i staram się jakoś ich wesprzeć, pomóc czy najzwyczajniej w świecie być dla nich w każdej chwili.. Nie za bardzo opowiadam o swoich teraźniejszych ponieważ po prostu wydaję mi się że w zasadzie nie chcą o tym słuchać, ale prawdę mówiąc nic nie jest okej. Pomagam i staram się doradzić innym, podczas gdy sama nie potrafię uporać się z własnym życiem./leniaa
|
|
 |
|
przepraszam, że jestem wredna, egoistyczna i ponura, wiem tez masz multum problemów, ale ja czasami nie daje rady, to wszystko jest trudne, a zrazem boje sie, boje sie zmian, i boje sie ze nie dam rady, a te emocje dusza sie we mnie, dlatego wybucham codziennie. To już nie jest tak jak kiedyś, kiedy żyłam sobie beztrosko i do niczego sie nie przykładałam, nie bałam sie przyszłosci, tego co bedzie. a teraz jest inaczej, po prostu pożera mnie ta wchodząca we mnie pieprzona dorosłość./emilsoon
|
|
|
|
I nagle uświadamiasz sobie że całe Twoje życie było jednym wielkim kłamstwem, że przez cały ten czas oszukiwałaś samą siebie.. żyłaś w wyimaginowanym świecie bo zbyt bardzo bałaś się prawdy. I w tym momencie zdajesz sobie sprawę jak nieistotną osobą byłaś dla wszystkich wokół otaczających Cię ludzi, dostrzegasz fakty o przeszłości o których niegdyś nawet przez chwilę nie śmiałaś się pomyśleć. Dwie nader ważne osoby.. osoby które na ogół zwane są najważniejszymi. Czy nie powinni więc być najbardziej znaczącą częścią Twoich wspomnień ? Uciekli. Ze strachu przed codziennością i wielkimi problemami którymi byli osaczeni.. zabrakło ich w Twoim świecie. W tak więc egoistyczny jednakże w pełni zrozumiały sposób postanowili zająć się sobą, zupełnie zapominając o Tobie. To przykre że zamiast odegrać główną rolę w Twoim życiu tak koncertowo przyłożyli się do tego by je spieprzyć.../leniaa
|
|
|
|
To bardzo zimny wieczór, krople deszczu uderzają w szybę tworząc najpiękniejszą muzykę dla zmęczonej i wyniszczonej duszy. W ciemności trzy płomienie tańczą, odbijając się na śnieżnobiałych kafelkach, w powietrzu króluje odurzający zapach róż w połączeniu z fenomenalną nutką jaśminu. Ciepły koc który otula moje ciało oraz lampka na wpół wypełniona wyśmienitym winem którą trzymam w dłoni. Pustka która wypełnia moje wnętrze nie zamierza odstąpić, czuję że gdzieś się zagubiłam. Zostałam osowiała zobojętniała na wszystko wokół. Za wszelką cenę aczkolwiek bez efektownie staram się wrócić. Mówią że porażka uszlachetnia duszę, jednak co dzieje się kiedy człowiek po porażce na pewien moment przestaje istnieć, przestaje czuć ?/leniaa
|
|
|
|
Życie ostatnio nauczyło mnie że nie można wyprzedzać zdarzeń, układać planów na przyszłość i myśleć o niej. Musimy żyć chwilą, tym co w danym momencie się dzieje, łapać dzień, zmieniać teraźniejszość ponieważ kiedy zbyt dużo będziemy myśleć o tym co się wydarzy i jak będzie wyglądało nasze życie za kilka dni, tygodni, miesięcy czy lat los może przynieść nam zupełnie co innego niż oczekujemy tym samym zawodząc nasze oczekiwania./leniaa
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
