 |
|
Pierwsze prawo melanżu - żaden melanż nie ma prawa odbyć się beze mnie.
|
|
|
|
Skoro odszedłeś wspomnienia mogłeś zabrać ze sobą, tak żeby mniej bolało.
|
|
|
|
`. szczerze to tęsknię za tymi momentami, kiedy na pytanie 'co robisz?' odpisywałeś mi 'myślę o Tobie' .Nie wyobrażasz sobie ile bym dała, żeby cofnąć czas, chociażby po to, żeby dowidzieć się co u ciebie
|
|
|
|
`. Najlepsze lata mojego życia? Pierwsze trzy. Później już wszystko pamiętam.
|
|
|
|
`. I prawda jest taka że już go nie kochasz , nie myślisz o nim wieczorami i nie śni Ci się po nocach. Nie tęsknisz i nie płaczesz , pogodziłaś się z jego utratą i ułożyłaś sobie życie z kimś innym , z kim jesteś cholernie szczęśliwa.Ale mimo wszystko idąc ulicą obok jego domu mimowolnie odwrócisz głowę w bok , by spojrzeć chociaż ten jeden jedyny raz a w twojej głowie zabrzmi jego imię , wykreuję się schemat jego postaci. I to nie dlatego że wciąż coś do niego czujesz , tylko wiesz jak to jest wspomnienia zawsze wracają.
|
|
|
|
. mogę powtarzać , że go nie ma , ale w moich smutnych oczach będzie zawsze, jak ten który odszedł kiedyś bez pożegnania
|
|
|
|
`. Szła szkolnym korytarzem uśmiechając się do telefonu. Ostatecznie było wiadomo, że to on do niej napisał. Jedak po chwili jej wyraz twarzy się zmienił zaczęły lecieć łzy.. Treść wiadomości oznaczał ' Sorry tamten sms nie był do ciebie '.
|
|
|
|
`. Kiedyś, za kilka czy kilkanaście lat spojrzysz na wyblakłe, zniszczone przez czas fotografie. Zobaczysz na nich ludzi, którzy w danej chwili życia byli dla Ciebie ważni, być może byli wszystkim co miałeś. Być może wtedy już ich obok Ciebie nie będzie. Ale zawsze, do końca Twoich dni, mimo wszystko zostaną Ci wspomnienia. Te złe i te najpiękniejsze. Bo tylko one nigdy nie umierają. Tylko one zawsze z nami są...
|
|
|
|
`. Kiedyś, za kilka czy kilkanaście lat spojrzysz na wyblakłe, zniszczone przez czas fotografie. Zobaczysz na nich ludzi, którzy w danej chwili życia byli dla Ciebie ważni, być może byli wszystkim co miałeś. Być może wtedy już ich obok Ciebie nie będzie. Ale zawsze, do końca Twoich dni, mimo wszystko zostaną Ci wspomnienia. Te złe i te najpiękniejsze. Bo tylko one nigdy nie umierają. Tylko one zawsze z nami są...
|
|
|
|
`. przestaliśmy się zauważać. na swój widok nie czujemy już motyli w brzuchu, nie miękną nam kolana, po rozgoryczeniu czy żalu też nie ma już śladu. jesteśmy indywidualnymi jednostkami, które kiedyś połączyło coś na wzór uczucia, było ono jednak zbyt słabe by przetrwać. obcy sobie ludzie wśród zgiełku tłumu - czasem wymienimy przelotne spojrzenia - z uprzejmości, bo przecież o sentymencie nie ma mowy.
|
|
|
|
`. Będziemy się mijać jeszcze jakiś czas. Dziwnie pospieszać wzrok, żeby się odwrócił, przywoływać pogardliwe myśli, upadłe słowa. Teatr maskowy. Akt pierwszy, scena druga. „ŻE NIBY BEZ BÓLU.”
|
|
|
|
`. Poznaliśmy się przypadkiem. Przypadkiem do mnie napisał. Przypadkiem wymieniliśmy kilka zdań. Przypadkiem zaczęliśmy rozmawiać ze sobą coraz dłużej i coraz częściej. Przypadkiem spotkaliśmy się na jednej z miastowych imprez. Przypadkiem wymieniliśmy kilka spojrzeń. Przypadkiem.. Nie, nie przypadkiem Cię pokochałam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
