 |
|
Czemu jestem tak głupi, że skoro inni są głupi i skoro już wiem na pewno, że są głupi, czemu sam nie chcę być mądrzejszy?/
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Każdy jest kowalem swojego losu, a najweselej żyje się temu, kto najlepiej potrafi z samego siebie zakpić! /
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Stań się słońcem, a wszyscy cię zobaczą /
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Wszystko by oddał, żeby być sam, ale czuł, że ani jednej chwili nie wytrzyma w samotności. /
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Zresztą za dużo gadam. Właśnie dlatego nic nie robię, że gadam. A może raczej odwrotnie: dlatego właśnie gadam, że nic nie robię. /
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Kłamstwo - to rzecz pożyteczna, gdyż wiedzie do prawdy./
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Właśnie to, że mówię głupstwa, czyni mnie człowiekiem /
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Ależ fakty to jeszcze nie wszystko; przynajmniej połowa zależy od tego czy się umie faktami operować. /
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Zełgać po swojemu – to nieomal lepsze niż powtórzyć prawdę za kim innym. W pierwszym wypadku jest się człowiekiem, w drugim tylko papugą./
Fiodor Dostojewski
|
|
|
|
Zresztą sugerowano mi to przez całe życie. Syndrom Piotrusia Pana i tak dalej. Stąd ten Dzwoneczek. Spie*dalaj, Dzwoneczku. Powiedz Kapitanowi, żeby się podtarł hakiem. Dobranoc. / Jarosław Grzędowicz
|
|
|
|
Czym innym jest czas liczony od dnia narodzin, a czym innym czas, który się przeżyło. Miesiące płyną raz szybciej, raz wolniej. Czasem kilka dni są jak całe lata. Dni, a nawet godziny mogą zmienić człowieka na zawsze. Kiedy indziej znowu nic się nie dzieje i mimo że czas płynie, to tak, jakby stał w miejscu. Człowiek się niczego nie uczy, trwa, nie zmienia się /
Jarosław Grzędowicz
|
|
|
|
Zazwyczaj samotny kieliszek w pełnym ludzi pubie wcale mnie nie przygnębia. Samotność z wyboru to zupełnie co innego niż z konieczności. Różnica jest mniej więcej taka, jak między pustelnią a karcerem. A ciągle jeszcze byłem wystarczająco młody, żeby mieć ten wybór. Wokół mnie rozmawiano, flirtowano i zalewano piwem gorycz życia, a ja siedziałem w tym wszystkim milcząc, i tajałem. Mogłem chłonąć hałaśliwą radość życia, którą emanowali goście, wszystko jedno - udawaną czy nie, jak jakiś energetyczny wampir. A potem iść do domu. /
Jarosław Grzędowicz
|
|
|
|
Dodaj komentarz
