 |
|
I po co starania, nie ma w nas doskonałości, nie będziesz tym kogo pragnę, a ja, ja jestem tylko sobą. Zawiedziemy siebie jak każdy, oczekiwaniami z bajek rozkochamy, oczekiwaniami z domów zadźgamy. Spójrzmy sobie w oczy, zanim spojrzymy prawdzie, niech niesie nas nadzieją głupich, niech rozrywa nas emocja, aż uczucia dogonią myśli, które będą ganić nas aż do bólu rozstania.
|
|
|
|
Czy wiesz jak to jest czuć zapach przygody zaraz za chwilą zapomnienia, czuć potęgę możliwości za krokiem w sąsiednią uliczkę, radość na samą myśl że spojrzę ponad zasady, mury wyższe od szczęścia.
|
|
|
|
Chciałbym usnąć nie szukając w marzeniach łóżka, chciałbym budzić szukając niecierpliwie rzeczywistości.
|
|
|
|
Dałem Ci wszystko, otworzyłem serce i śpiewałem słowami, jakbym zdjął ostanie okrycia mojej duszy. Czułem to co pisałem, po kawałku oddawałem Ci siebie. Nie potrafię już czuć, nie potrafię uśmiechać się tak. Śpiewały mi myśli, tańczyłem każdym oddechem. W każdym promieniu wiosny czułem lato. A ty, ty spijałaś moją duszę, siorbałaś jakby chcąc smakować jej każdą kroplę. Splunęłaś nią we mnie kiedy już wyssałaś smak, jak starą gumę. Już wiem kim jesteś, i nie przeszkadza to w bólu, że straciłem kogoś kogo udawałaś. Tęsknie za nią, za postacią którą grałaś, chciałbym zapomnieć że kochałem kłamstwo.
|
|
|
|
W dzień chodzę ubrany w koszulkę z napisami które nic nie znaczą, w nocy żyje zdaniami wymyślonych historii, które rozpalają emocje.
|
|
|
|
Najfajniejszy jestem gdy gubię te myśli. Znajduję siebie. Kogo są te myśli, wypieprzam je od razu i czuję się wolny, tak wolny od lat. Choć, spotkaj nowego mnie, w promieniach słońca jaśnieję mocniej niż tam gdzie wpatrywałaś się we mnie ostatnio. Daj mi znak a wykonam ruch. Będziemy przełamywać obawy aż zetkną się nasze usta.
|
|
|
|
utknąłem, jak w moim życiu teraz już otwieram umysł i serce na to co nowe co poza mną, piszę, dalej piszę, ta sama historia choć lepsza, muszę tylko poukładać wszystkie pomysły i zatonąć po raz kolejny, cieszyć się tym po raz kolejny i już nic nie potrzeba, nikogo, radość tworzenia nowych światów
|
|
|
|
Dwa miesiące chwiania się na wietrze rozbujanych uczuć, dwa miesiące szukania powodów, dla których warto a nie tylko trzeba. Patrzę przez szybę na rozwiany świat a we mnie w końcu spokój, błyski prawdziwej nadziei na horyzoncie myśli. Patrzę w dobrą stronę i stawiam krok a cała przeszłość nagle zostaje za mną jak kurz, nieistotny, blachy, a jednak wgniatał w ziemię. Teraz stopa za stopą odbijam się od całej planety idąc tam gdzie chcę.
|
|
|
|
I znowu piję na tarasie. Ciału jest tak dobrze, chłonie spokój przyrodya dusza błąka się gdzieś, szuka, zatacza od żalu. Siedzę i piję, bez życia, bez myśli, bez uśmiechów, choć cholernie tu pięknie.
|
|
|
|
Jestem zbieraczem radosnych chwil. Może ty też. Otworzyłem szerzej oczy i tak wiele ich tu obok. A w umyśle to upiorne pragnienie pożeracza, chcę więcej. Rozkłada cień na wszystko co błyszczy szczeciem, wmawia, że dopiero gdy zdobędziemy słońce nie zabraknie nam blasków.
|
|
|
|
Czasem myślę, że niszczę swoje życie, czasem czuję że muszę się wyrwać aby odszukać życie.
|
|
|
|
Czasem jest tak cudownie, że brakuje mi tylko Ciebie. Ten widok, ten zapach, ten śpiew, ten brak, który sprawia, że ciągle czegoś szukam za tym wszystkim.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
