 |
|
Wątpliwości i nadzieje, radości i żale biły się kto da mi zwariować. Włożyłem buty i biegnę i w końcu czuję że gonie tęsknotę. Stoję na górce, patrzę w zachodzący świat. Jeszcze dziś było trochę z Tobą, jutro będę myślał czy to był sen. A może jestem jak ten ptak latający w kółko pod srebrno różowym niebem, może krążę w obłokach twoich myśli. A tymczasem uśmiecham się idąc przez łąkę nie widząc nic oprócz dzisiejszego dnia.
|
|
|
|
Kolejny raz wrażenie, że spotkałem zbyt późno, że powinniśmy już dawno, że ominęło nas to co czekało, uleciało to za czym tęsknimy. Tym razem nie rozwieję pytań. Może to dobrze, może lepiej jeszcze trochę wierzyć w bajki, zanim przygniecie nas prawda. A jesteś taka śliczną bajką, tak miło ją opowiadać, kłamać, tak miło wierzyć.
|
|
|
|
Najtrudniej odgadnąć co myśleć gdy nie sposób zgadnąć co czuć.
|
|
|
|
Mam ochotę się zapić, albo biegać po lesie, albo zatopić się w jakiejś grze daleko od rzeczywistości, albo zrobić coś aby być lepszy kiedy spotkam Cię za jakiś czas. Chyba znudziła mi się ciągła ucieczka.
|
|
|
|
Chyba zabrakło dowodu czy to wszystko nie było tylko moimi zwidami, zabrakło potwierdzenia czy jesteś równie fajna co piękna. Jeśli jednak dobrze odczytałem Cię dziś podczas tej naszej gry, tym bardziej będę tęsknił do naszego kolejnego spotkania,mając nadzieję, że również wydaję Cię się nadal kimś wartościowym.
|
|
|
|
Dlaczego tak niewiele nadąża, przecież każde rozdanie jest nowym wyzwaniem, każde zdanie daje milion odpowiedzi, każdy ruch to tysiące rozgrywek. Nawet jeśli ktoś dał ponieść się prądom okazuje się oszustem, który w słowach sprzedaje fałszywą duszę.
|
|
|
|
Wracam z kolejnym frontem, stałem się deszczem, jakbym niósł podmuchy miotające korony, jakbym mrugnieciami rozpalał błyskawice kroczące w rytm moich kroków. Chciałbym abyś tu była, czuła jak ja.
|
|
|
|
Ależ ja jestem głupi, ale przynajmniej czasem szczęśliwy, może ślepy traf ma większy sens niż tyle mądrości.
|
|
|
|
Myślałem, że ta droga przez las będzie jej, myślałem że za cieniami drzew pochłoną mnie nadzieję płonne, a teraz lubię ten zapach, ten opar po burzy, co uderza z mocą muzyki na uszach, muzyki wokół mnie. Jestem sam, jestem tylko ja, moje iskry nadziei rozpalają każdy mięsień, uśmiecham się, skacze i pląsam nie myśląc jak długo, jak krótko. Kiedyś wrócę a teraz płynę przez wszechświat i wszytko jest możliwe, piszę powieści rozpoczynając od twojego spojrzenia.
|
|
|
|
Nie wiem już nic, im więcej myśli tym więcej dróg. Raz jestem żałosnym szaleńcem, raz zbyt fajnym gościem aby odpuścić. Zwątpienie i nadzieja ścigają się coraz prędzej, już boli mnie głowa, patrzę w deszcz i słucham burzy, aby nie czuć jak we mnie się burzy.
|
|
|
|
Myślałem co zrobić. Na prawdę, ciągle myślę o Tobie. W naszej sytuacji, nie ma dobrego ruchu, albo czas rozwieje nadzieje albo przypadek połączy nasze dłonie w zamian za to, że wszystko mu zostawiliśmy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
