 |
|
Niektóre wojny nigdy się nie kończą. Niektóre kończą się zawieszeniem broni. Niektóre (...) zupełnym zwycięstwem. Niektóre (...) propozycją pokoju. A niektóre (...) kończą się nadzieją. Ale te wojny są niczym w porównaniu z najbardziej przerażającą z nich, którą przyjdzie nam stoczyć.
|
|
|
|
Wybieranie drużyny w prawdziwym życiu nie wygląda tak jak na wuefie. Bycie wybranym jako pierwszy może być przerażające. A bycie wybranym ostatnim... Nie jest najgorsze na świecie. Więc patrzymy z boku, trzymamy się naszej izolacji, bo wiemy, że jak tylko zejdziemy z ławki... Ktoś inny nadchodzi i całkowicie zmienia grę.
|
|
|
|
Jestem skałą. Jestem wyspą. (...). Lubimy myśleć o sobie, że jesteśmy ludźmi niezależnymi, samotnikami, autsajderami... Że aby dobrze wykonywać naszą pracę, potrzeba nam sali operacyjnej, skalpela i ochoczego pacjenta. Ale prawda jest taka, że nawet najlepsi z nas nie dają rady robić tego sami. Chirurgia, tak jak życie, to sport zespołowy. I w końcu trzeba wstać z ławki rezerwowych i zdecydować... po której jest się stronie.
|
|
|
|
Lubimy myśleć, że jesteśmy nieustraszeni. Chętni, by odkrywać nowe lądy, wchłaniać nowe doświadczenia. Ale prawda jest taka, że jesteśmy zawsze przerażeni. Może przerażenie jest częścią tej atrakcyjności. Niektórzy ludzie chodzą na filmy grozy. My rozcinamy, nurkujemy w ciemne wody. A pod koniec dnia nie o tym wolałbyś słyszeć, jeśli masz jednego drinka, jednego przyjaciela i 45 minut? Gładka jazda jest w nudnych historiach. Mała katastrofa – o tym warto rozmawiać.
|
|
|
|
Kości się łamią... Organy pękają... Tkanka się rozdziera. Możemy zszyć tkankę, naprawić szkody... uśmierzyć ból... Ale kiedy życie się nam rozpada... Kiedy my się załamujemy... Nie ma w tym nauki, nie ma twardych reguł. Musimy wyczuć naszą drogę po omacku, a dla chirurga nie ma nic gorszego i nie ma nic lepszego.
|
|
|
|
„Pewnego razu... żyli długo i szczęśliwie.” Historie, które opowiadamy są ze snów. Bajki się nie sprawdzają. Rzeczywistość jest bardziej niepogodna... mroczna... straszna. Rzeczywistość jest dużo bardziej interesująca niż życie długo i szczęśliwie.
|
|
|
|
Postaram ci się zaufać, bo razem możemy być wyjątkowi, a bez siebie zwyczajni.
|
|
|
|
Moja matka mawiała, że dzień bez zgonu jest dla chirurga wielkim świętem. Codziennie spotykamy się ze śmiercią. Codziennie kogoś tracimy. Codziennie mamy nadzieję, że tego unikniemy. Jesteśmy związani ze śmiercią. Przykuci do niej jak więźniowie, niewolnicy.
|
|
|
|
Nie dziwcie się, że ludzie wariują. Zastanówcie się, czemu innym nie odbija. Biorąc pod uwagę to, co możemy stracić w jednej chwili. Zastanówcie się, czemu jakoś to wytrzymujemy...
|
|
|
|
To był dobry dzień. Być może nawet wspaniały dzień. (...). Byłam osobą z moich wyobrażeń. W pewnym momencie pomyślałam, że sobie nie poradzę, że sama nie dam rady. Zamknęłam oczy i wyobraziłam sobie, że to robię. I udało się. Pozbyłam się strachu. Zrobiłam to.
|
|
|
|
Poród być może jest doświadczeniem niezwykłym i magicznym. Ale samo rodzenie nie jest przyjemne. Choć to początek czegoś niesamowitego. Czegoś nowego. Czegoś nieprzewidywalnego. Czegoś prawdziwego. Czegoś, co warto kochać. Czegoś, za czym warto tęsknić. Czegoś, co zmienia życie. Na zawsze.
|
|
|
|
W każdym z nas siedzi zwierzę i może należałoby się z tego cieszyć. To nasz zwierzęcy instynkt sprawia, że szukamy pocieszenia, ciepła, stada. Możemy czuć się spętani, uwięzienia, ale jesteśmy ludźmi i potrafimy odnaleźć wolność. Jesteśmy dozorcami. Stoimy na straży człowieczeństwa innych, a mimo to w każdym z nas czai się bestia. Od zwierząt różni nas to, że możemy myśleć, marzyć i kochać. Wbrew przeciwnościom i instynktom ewoluujemy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
