 |
|
"Każdy przebudzony człowiek, każdy, który naprawdę osiągnął świadomość, raz albo po wielokroć podąża tą wąską drogą przez pustynię - chcieć o tym mówić innym byłoby daremnym trudem."
|
|
|
|
"Byłem całkowicie pogrążony w sobie i we własnym losie, mając wprawdzie czasem uczucie, że chodzi tu o wszelki los ludzki w ogóle."
|
|
|
|
"Nieskończony, zróżnicowany świat tego, co możliwe, uległ dla mnie ograniczeniu, został podzielony na pola, pocięty płotami. Powoli dziewiczy las moich dni się przeistoczył, raj zastygł wokół mnie."
|
|
|
|
"Powoli, powoli więdło kwiecie, powoli z nieograniczoności wychodziło mi naprzeciw coś ograniczonego, prawdziwy świat."
|
|
|
|
"A przecież w głębi serca nie chciałem tego wszystkiego, nie chciałem opuścić mojego świata, w którym było mi dobrze i przyjemnie. Kiedy myślałem o przyszłości, istniał jednak dla mnie pewien zupełnie tajemny cel."
|
|
|
|
"Na pozór nie było w tym nic złego. Miałem teraz tylko nagle jakąś przyszłość przed sobą, na mojej drodze stał teraz drogowskaz. Każdy dzień i każdy miesiąc przybliżał mnie teraz ku wytyczonemu celowi, wszystko wskazywało ku niemu, wszystko odwodziło od swawoli i doraźności moich dotychczasowych dni, które nie były pozbawione sensu, ale brakowało im celu i przyszłości."
|
|
|
|
"Powoli jednak również dla mnie zwiędło pierwsze kwiecie, powoli ja również nauczyłem się, nawet tego nie przeczuwając, owej fałszywej pieśni życia, owego uginania się przed , owego dostosowania do świata ."
|
|
|
|
"Poczyniłem spostrzeżenie, że ufność i szczerość mogą przynieść szkodę, nauczyłem się (...) tego, co najniezbędniejsze w sztuce kłamstwa i kamuflażu."
|
|
|
|
"Nawet jeśli polegało to jedynie na tym, że wieczorem w łóżku zamykałem oczy i pogrążałem się w bajecznym widoku ukazujących mi się kolorowych kręgów - jakże mocno ożywały wówczas uszczęśliwienie i tajemnica, jak pełen przeczuć i obietnic stawał się świat!"
|
|
|
|
"Królestwo wolności jest być może zarazem królestwem ułudy."
|
|
|
|
"Wszystkie dobre, radosne i szczęśliwe postępki mojego ówczesnego życia dokonywane były jednak bez zastanowienia."
|
|
|
|
"Jak wiele istniało rzeczy niewzruszonych, stabilnych i trwałych! Jakże wszystko żyło, przeobrażało się, tęskniło za przemianą, leżało przyczajone, czekając na dezintegrację i ponowne narodzenie!"
|
|
|
|
Dodaj komentarz
