 |
|
Oddychając przerażająco trudno i szybko, poszłam do kuchni i zrobiłam sobie kakao. Bowiem, kiedyś mnie ono uspokajało. Potem usiadłam na podłodze po turecku pijąc kakao właśnie oraz starając się oddychać w miarę normalnie./zpw
|
|
|
|
Stałam tak przed nim, a on przede mną i chyba oboje nie wiedzieliśmy co mamy zrobić. To był on. Ten sam, którego widziałam przed prawie trzema laty. Prawie nic się nie zmienił. Nadal tak samo na mnie patrzał, nadal był tak samo uśmiechnięty. Tylko ten uśmiech był trochę sztuczny. Zupełnie, jakby go wymuszał. Zamiast powiedzieć żeby wszedł, pokazałam mu to gestem dłoni. Jednak on zaproponował, abyśmy się przeszli. Po chwili przystałam na jego propozycję. Ubrałam buty i wyszliśmy na podwórze, poczym pokierowaliśmy się w ciszy w stronę parku./zpw
|
|
|
|
Nie minęło zbyt wiele czasu, a usłyszałam pukanie do drzwi. Bicie mojego serca oczywiście od razu przyśpieszało, czym się nie zdziwiłam. Było to po prostu do przewidzenia. Nie chciałam tego, bo tyle czas przed tym uciekałam. Bardzo powolnymi krokami podeszłam do drzwi, słysząc jeszcze parę razy pukanie. Chwilę musiałam się zastanowić czy aby na pewno chcę otworzyć te drzwi. Przekręciłam kluczem i pociągnęłam za klamkę. Planowałam patrzeć w dół, ale moje oczy od razu skierowały się prosto w jego, odmówiły mi posłuszeństwa tak samo jak serce i oddech. Moje ciało znieruchomiało./zpw
|
|
|
|
To jest chore – pomyślałam. – Moja miłość do niego jest chora./zpw
|
|
|
|
To był mój błąd. Mój zły wybór. Moja niespełniona miłość./zpw
|
|
|
|
Nie chcę pamiętać jego głosu, jego słów, osoby. Całego jego./zpw
|
|
|
|
To boli, a to już koniec. Nigdy tego nie zapomnę, ale to się skończyło, już nie wróci. Nie dopuszczę do tego. To było moje zaćmienie serca./zpw
|
|
|
|
Oczywiście będę dodawała jakieś linki z fbl, lub coś czasem może coś napiszę, jeżeli najdzie mnie jakaś konkretna wena, ale tak generalnie to kończę z tym. Mam dość. Żegnam Was, Misiaki./zpw
|
|
|
|
Ej, Miśki... ja kończę z moblo. To moje życie jest tak popierdolone w chuj, że ja już nie mam pojęcia co się dzieje. Co ja robię, po co ja robię i dlaczego ja robię. Po prostu wszystko się tak pokomplikowało, że nie mam już nawet ochoty na moblo, chociaż to poniekąd uzależnia i przez to wylewam z siebie uczucia i te takie tam inne, to ja już nie mogę. Zostawiam to wszystko. Kończę to. Ochodzę. W pizdu. Cokolwiek. Wesołych Świąt Wam życzę, Misiaki, zapomnianaprzezwszystkich odchodzi z moblo, conajmniej miesiąc./zpw
|
|
|
|
Dodaj komentarz
