|
Niby wszystko w porządku mija dzień za dniem,
niby nie mam żadnych granic,
ale gdy budzę się widzę ten sam stół na nim ten sam chaos,
w mojej głowie chaos, jak by czegoś brakowało.
Czuje, że lecę, ale tak naprawdę spadam,
zapomniałam kim byłam, wszystko się rozpada.
Nikt nie pomaga, sama musze się ogarnąć
Zdjąć nogę z gazu, albo stoczę się na dno.
|
Dodaj komentarz
