Jak narkomanka na głodzie . Tak właśnie się czułam , gdy był obok, a ja nie mogłam go nawet dotknąć. Tak blisko , a jednak tak daleko. Na wyciągnięcie ręki , jednak oddzielony grubym , niewidzialnym murem . Nie wiedział , że bez niego schnę . Nie słyszał jak przez niego płaczę . Nie zdawał sobie sprawy . Dostrzegał tylko szeroki uśmiech na moich ustach , za każdym razem, gdy go mijałam . Nie zwracał uwagi na nic więcej . Przyjął do wiadomości , że jestem szczęśliwa i sobie radzę . Zapomniał o najważniejszym . O oczach . One nigdy nie kłamią . Również i ja nie potrafiłam nimi się uśmiechać . Pełne bólu i napływających łez , stały się niezauważalne , dla tego , kto widzieć po prostu nie chciał .

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!