Między ciemnością a szczęściem, między nadzieją a spuszczaniem głowy przed lustrem, między łykiem whiskey a koktajlem białkowym widzisz mnie, robię rzeczy za które mnie chwalisz i podziwiasz tylko to nie ja, to autopilot, ja palę się na stosie tęsknot, ja pędzę motorem autostradą czując jak każdy mięsień pulsuje. Oddałem wszystko dla dobra innych, siebie, całego siebie.
Ja wiem, że moblo jest nieśmiertelne i przetrwało niejednego idiotę Szymonka, ale czy nie moglibyśmy się skrzyknać i zgłosić go do usunięcia bo zawala przestrzeń internetową swoimi mózgowym odchodami a znudziło mi się przewijać strony żeby przeczytać wpisy kogoś obdarzonego inteligencją.
![teksty [75]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
