Zapisałem wszystkie chwile. Wciąż jest ich zbyt mało, ciągle się rozmazują. Czuję szczęście gdy patrzę i słyszę jak się śmiejesz. Jak robisz wszytko żeby być blisko. Rozglądam się i po raz kolejny wiedzę Twoje roześmiane oczy skierowane we mnie. Już nie pamiętam słów, którymi oświetlalaś moje wnętrze aż to światło dotknęło mroku uśpionego przez słońce. Coraz trudniej było wierzyć, rozbawiać i zachwycać. Czerń tego bólu stała się ciężka, choć niewidzialna. Ramiona opadły, usta zastygły, ujrzałem jak staczam się po schodach chwały. Odchodzę, zabieram mój mrok z daleka od Ciebie, obyś jaśniała nawet jeśli to będzie w cudzych objęciach.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!