Problemem ich wszystkich jest to, że nie jesteś zauważalna. Nie pytają jaki jest twój ból w skali 1-10. Nie pytają ile jeszcze jesteś w stanie znieść. Z ich skamieniałych ust wyrywa się tylko „ciągle źle się czujesz”, „mi też jest ciężko”. Możesz siedzieć na podłodze w łazience dociskając dłonie do oczu tak mocno, jakbyś chciała wcisnąć je w tył głowy. Możesz nie spać tydzień... nic nie zauważą, o nic nie zapytają. Nie będą przecież mieli czasu na twoje fanaberie. Wystarczy, że przywdziejesz uśmiech, najbardziej udawany jaki możesz. Im to wystarczy - przestają wtedy obwiniać cię i nie niszczysz im już więcej ich perfekcyjnego humoru. W środku umieraj. Wisi im to.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!