Nad ranem, gdy wstajesz i witasz świt, i pijesz kawę By być między jednym a drugim, niby w tym być Lojalność i zdrady, coś jak słońce i deszcz I nie wiesz, czy jesteś poza tym, kiedy jesteś w niej Uśmiech zmazuje smutek, smutek zmazuje uśmiech I już sam nie wiesz, który częściej witasz I w jakim punkcie życia to weryfikuje wszystko Gdy koniec końców rozliczasz się z nim, uwalniając kilka bodźców Rodzimy się i mamy skrzydła, by ruszyć w lot Ci, co je stracili ucinają je nim postawimy krok ..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!