|
[1] Masz rację, żaden związek nie powinien tak wyglądać.. nie powinnam prowokować tych wszystkich złych momentów, w których Ty tak naprawdę tylko się broniłeś. W tej relacji idealne było tylko uczucie, takie prawdziwe - to lojalność, oddanie, Twoje poświęcenie dla mnie.. Pamiętam jak mówiłeś, że mimo tego, że jest źle, to czujesz, że Cię kocham. Wybacz mi to, że zapominałam o tym krzycząc i wyrzucając Ci coś, co sama zaczęłam i robiłam tak często, za często.. Wiem, że to nic nie zmieni, że nie da pokochać się drugi raz, skoro w umyśle ma się rok nerwów, ciągłego psucia głowy.. wiem to. I cholernie żałuję, że nie obudziłam się na początku. I to nie jest kwestia mojej miłości.. Kocham Cię i boli mnie brak "nas", jasne. Ale ja straciłam człowieka najważniejszego, kogoś kto jako jedyny w życiu poświęcił dla mnie aż tyle i samego siebie, straciłam sens?.. kogoś, kto był dla mnie najważniejszy jako przyjaciel, jako ktoś kto rozumiał mnie bez słów, kto podnosił mnie z dna niejednokrotnie.. /f
|
Dodaj komentarz
