Jeszcze miała w uszach huk wiatru wśród nagich konarów grabowej alei. Jeszcze z ramion jej nie wytchnęło przenikliwe zimno, jesienne i zdrętwienie pleców od zetknięcia się z lodowatymi deskami ławki omszałej w czeluści czarnej altany. Jeszcze miała na ustach woń jego ust, na piersiach jego ciężar upragniony, radosny i błogi, a wewnątrz siebie, w cieśniach tajemnych ciała - płomienny, gorący, darzący cichą i tkliwą uciechą owoc potężnej jego rozkoszy.. - S.Żeromski

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!