Szliśmy ulicami dużego miasta, byłam z dala od domu, problemów, trzymał mnie w ramionach był bliżej mnie niż ktokolwiek kiedykolwiek mógłby być. Zatrzymaliśmy się na moście, patrzyliśmy z góry na oświetlone latarniami ulice, na jeżdżące samochody, patrzył na mnie tak jak zawsze, jakbym była najpiękniejszą kobietą na świecie. Długo myślałam, że udaje, aż w końcu powiedział mi te dwa słowa, które zmieniają wszystko i po których nie ma powrotu do stanu przed nimi. Staliśmy, miasto, w którym mieszkają tysiące ludzi a czuliśmy się jakbyśmy byli tylko my, jakby świat był tylko dla nas.Nachylił się i powiedział mi >. Poczułam niesamowity przypływ energii, radości, optymizmu, choć to zwyczajne słowa, ale w połączeniu ukazały mi wymyślenie mojego upragnionego świata.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!