Pamiętam ją, jak siedziała na balkonie w za dużym swetrze z rękawami naciągniętymi na dłonie, może paliła papierosa, w każdym razie pytała: “czy w ogóle istnieje coś takiego jak miłość?” i chodziło raczej o to, że jest wydrążona boleśnie w środku. Że woli raczej być sama. Że świat zamknięty w jej układzie nerwowym nie wydostaje się na zewnątrz, ale bardzo ją boli. Że jest bezradna w tak zwanym życiu codziennym.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!