|
Była niewdzięcznym człowiekiem. Zawsze było jej mało, przy każdym ich spotkaniu zamiast cieszyć się tym co ma chciała więcej i więcej. Patrzyła na niego i zdawała sobie sprawę z tego jaką jest idiotką, kochając się w swoim byłym, a jednak nie marzyła o niczym innym jak tylko o tym by móc go przytulić, czy dotknąć. Nie umiała pojąć, dlaczego jest jej tak ciężko. Czemu nic się nie zmienia. Nadal są w tym samym miejscu. I pewnego dnia zupełnie niespodziewanie to zrozumiała, nie dostrzegała niuansów, tego że przecież tyle czasu modliła się o zmiany, zawsze mówiąc że wystarczą jej małe kroki, a teraz gdy właśnie tak się działo, przez tyle czasu nie umiała tego dostrzec. Spędzała z nim czas, każdego dnia trochę więcej, stopniowo na nowo budując z nim relacje. Właśnie tak jak powinno być, bez pośpiechu bo przecież przyjaźni nie da się zdobyć w jeden dzień. Dopiero teraz zauważyła, że jej modlitwy zostają wysłuchane.
|
Dodaj komentarz
