,,Byłam w stanie poświęcić wszystko tylko po to by żył. Znów dostał ataku tych dziwnych myśli i nie był sobą. Kiedy wtedy do niego mówię, on w ogóle nie słucha. Zupełnie jakby był ślepy i głuchy. Nie krzywdzi mnie. Za to sprawia, że boję się o niego coraz bardziej. Nigdy nie wybaczyłabym sobie gdybym nie zrobiła wszystkiego co tylko było możliwe, by mu pomóc. Wczoraj w południe płakałam z tęsknoty. Później ukrywałam łzy których ślad pozostał na policzkach, pod swoimi przeciwsłonecznymi okularami. A na koniec dnia trzęsłam się ze strachu o niego i miałam ochotę znów płakać, tyle że z bezsilności i niewiedzy co jeszcze mogłabym zrobić.Czasami mam w głowie pustkę i brak pomysłów co jeszcze mogłabym zrobić. "

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!