Mimo wszystko trzeba jakos zyc. I kiedy mysle, ze juz jestem na dobrej drodze by sie ogarnac, znow wszystko wraca. Ale na szczescie jest ze mna ktos kto nie pozwala mi sie zalamywac. Moze to zycie jednak ma jakis sens? A moze znow tylko mi sie wydaje i znow rano bede chciala sie zapasc pod ziemie i zniknac z tego swiata. Nie mam silly by go kochac. To zbyt trudne. Ale nie potrafie przestac.
|