|
Uważałam, że jestem niczym. Zwykłym śmieciem. Gównem. Kiedy patrzyłam na siebie w lustro miałam ochotę zwymiotować. Próbowałam zmienić w sobie wszystko, ale wciąż było tak samo. Ta nienawiść do siebie mnie zniszczyła. Sprawiła, że przestałam czuć się jak człowiek. Wciąż zastanawiałam się jak ludzie w ogóle mogą na mnie patrzeć, jak mogą przebywać w tym samym miejscu co ja, oddychać tym samym powietrzem. Bałam się odezwać przy kimś obcym, bo i tak byłam pewna, że nie będzie chciał wysłuchać tego, co mam do powiedzenia. Straciłam całą pewność siebie, usunęłam się w cień i znienawidziłam swoje życie. Przestałam wierzyć, że kiedykolwiek będę szczęśliwa, zaczęłam planować samobójstwo, chciałam ulżyć ludziom, światu, a przede wszystkim sobie. Chciałam już po prostu przestać cierpieć, przestać płakać, przestać zwijać się z bólu. Chciałam zakończyć to wszystko. Jak mam teraz dalej żyć? / dustinthewind
|
Dodaj komentarz
