|
Dzień pierwszy: "Te miesiące, które byłem z Tobą, były najgorszymi w moim życiu". Nie wiem skąd tabletki wzięły się w mojej ręce, nie pamiętam ile ich wzięłam, bo przez łzy cały obraz mi się rozmazywał. Przyznałam się, więc: pogotowie, sonda, dwa litry wody z węglem,kroplówki i głos lekarza "Wzięła za dużo". I nagle straciłam przytomność. Nie wiem co się dalej ze mną działo. Ptm pamiętam białe ściany, biały sufit, kroplówki i "Martę siedzącą nade mną i jedna myśl "Wróciłam do Ciborza",
Dzień drugi: Praktycznie nic się nie działo poza bezsensownymi rozmowami z psychologiem, pięlęgniarkami. Pacjenci patrzyli na mnie z litością i tylko słyszałam za plecami "taka młoda, a tak siebie niszczy". Nie znam imion, z nikim nie gadałam.
Dzień trzeci : Wyjscie na własne żądanie, i gadanie personelu i pacjentów "daj sobie czas, bo wrócisz tu", "nie, jesteś gotowa na wyjście" powrót do swojego pokoju, słuchawek kołdry. Nic sie nie zmieniło, dalej mi się nie chcę żyć./ASs
|
Dodaj komentarz
