|
"Zobaczysz, jeszcze z tego wybrnę, nie będzie dziury w niebie, pamięć jak szybę - wytrę. Niech no tylko przyjdę do siebie. Wystarczy jedna chwilka, wystarczy jeden gest, a przyjdę, przyjdę do siebie. Lecz gdzie to? Gdzie to jest? W jesieni lustrze bladym zastygnie strużka łez, i przyjdę, przyjdę do siebie. Lecz gdzie to? Gdzie to jest? Zobaczysz, jeszcze mnie zawołasz, jak ja wołam ciebie. Przerwiesz daleki wojaż, za hamulec szarpniesz w potrzebie. Wystarczy jedno słowo. Wystarczy jeden gest, i przyjdę, przyjdę do ciebie. Lecz kto to? Kto to jest?"
— Agnieszka Osiecka
|
Dodaj komentarz
