|
Agresje zamieniłem w lęk i czasem nie wiem już co gorsze. Kiedyś byłem odważny i nieustraszony zawsze biegłem w sam środek ognia wierząc że mnie nie poparzy, i było tak aż w końcu spłonąłem i Ty razem ze mną trzymając mnie kurczowo za rękę. Teraz boję się już nawet zapałek i zmusiłem się do ochrony nas obojga. Tak nie powinno być to ja miałem Cię bronić, chronić całym sobą przed światem a zamiast tego schowałem się za Tobą. Doznałaś przez to wielu oparzeń niektóre nigdy już nie zejdą a ja zamiast zareagować w porę pozwoliłem Ci na to i teraz muszę patrzyć jak powoli się tlisz mając nadzieję że wiatr nie rozdmucha na nowo płomienia. Winić mogę tylko siebie ale nawet nie wiem gdzie szukać dla Ciebie wody, jestem przerażony tym co się stało a przecież miało być inaczej.
|
Dodaj komentarz
