Być może sama nie wiem już kim jestem. Zawsze miałam problem z dookreśleniami. Odkąd pamiętam. Wszystko we mnie było niedosłowne. Co moment gubię się i uciekam. Zakopuję się pod pierzyną zdarzeń i milczę w sobie. Rozdarta, a może nawet bardziej podarta? Taka ja w strzępkach siebie. Apiruję i się w tych aspiracjach zatracam. Niby chcę dobrze, lecz zawsze za mocno. Tak bardzo potrzebuję przerwy, od świata, od ludzi, od siebie..
|