Czemu życie rzuca nam kłody pod nogi ? Czemu mówię, że czas leczy rany, a tak nie myślę ! Nie potrafię się oczyścić ze wspomnień. Nie potrafię zniszczyć tych resztek miłości. Resztki, które zmieniają moje życie w samotność, ciszę, pustkę, łzy. Czemu nie potrafię się podnieść ? Tak bardzo chcę pokochać, tak bardzo chcę być kochana ! Nie muszę być kochana przez niego... chce kogokolwiek. Jestem cholernie samotna, a problemów jest coraz więcej, dorosłość jest coraz bliżej... Tak często chcę z nim porozmawiać, przytulić.. Tak bardzo potrzebuję go obok. Wieczorami wpadam w histerię, długo płaczę, a ty zapewne jesteś u niej. Chcę zmian tak bardzo ich potrzebuję, lecz jestem za słaba aby sama zmienić cokolwiek..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!