Naj­bar­dziej nie lu­bię po­nie­działków, są ta­kie chłod­ne i sa­mot­ne. Uświada­miają mi że jeszcze tak wiele dni do nasze­go ko­lej­ne­go spot­ka­nia a ja tak bar­dzo nie lu­bię cze­kać. Wtor­ki są jed­nak zaw­sze gor­sze. Tęsknie wte­dy tak bar­dzo, że nie jes­tem w sta­nie sku­pić się na niczym in­nym, chciałabym tyl­ko na chwi­le Cie zo­baczyć, poczuć Twój do­tyk na moim po­liczku, widzieć jak sie do mnie uśmie­chasz ro­biąc to w tak zadzior­ny sposób, że naj­większe smut­ki ula­tują gdzieś da­leko od nas. Śro­da jest sta­nem za­wie­sze­nia. Ogólna obojętność ogar­nia mo­je ciało, sta­ram sie nie myśleć o dzielących nas ki­lomet­rach, a jed­nocześnie budzi sie we mnie nadzieja, że już niedługo się spot­ka­my. Mój stan ocze­kiwa­nia za­kańcza czwar­tek, który sta­je się po­cie­sze­niem i ra­tun­kiem. Wiem, ze następne­go dnia zno­wu Cię zo­baczę, lecz szkoda, że ta bajka trwa tylko trzy dni..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!