Stała przy uli­cy, z gołymi no­gami La­tar­niany­mi oświet­lo­na stru­gami. Myśla­mi fru­wała między księżyca­mi Ba­wiła się ludźmi wszys­tki­mi stra­tegiami. Ku­siła przeróżny­mi me­toda­mi. Płakała A łzy płynęły z po­liczków stru­mieniami I zmy­wały ma­kijaż, nakłada­ny godzi­nami. Rozkładała gołe no­gi różny­mi spo­soba­mi Nie chciała kon­taktu, ze swoimi spon­so­rami. Bała się. A strach gościł tyl­ko w niej, nie przej­mo­wał się in­ny­mi dusza­mi. Ręce jej drżały Uczu­cia sza­lały Deszcz moczył jej spo­cone, prze­siąknięte włosy fa­ceta­mi Tusz spływał jej bla­dymi po­liczka­mi A łzy toczyły się co­raz to większy­mi krop­la­mi Ba­wiła się swoimi czar­ny­mi ko­rala­mi Trzy­mała to­rebkę między ko­lana­mi Ktoś zdarł z niej kur­tkę, z gołymi stała ple­cami Z si­nymi od zim­na ra­miona­mi. I stała tak w deszczu z bo­symi sto­pami, A o półno­cy, z in­ny­mi skończyła dziw­ka­mi.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!