Muszę przestać bo po co to w ogóle, ale czego się nie robi dla tych wspomnień, co nie? wciąż żyjemy z klapkami na oczach, wszystko okej, bo regulujesz dysonans, i wmawiasz sobie, uśmiechasz się szeroko, a w głębi duszy tak na prawdę nic nie jest spoko.
|