O szczęście zwyk­le trze­ba wal­czyć, ale są chwi­le, które są tak piękne, a tak krótkie i ulot­ne. Trze­ba umieć je dos­trzec w zwykłej, sza­rej codzien­ności. Liczy się zaw­sze te­raźniej­szość, to co dzieje się właśnie tu i te­raz, w da­nej chwi­li. Jed­na mi­nuta sku­pienia cza­sem wys­tar­czy. Trze­ba łapać szczęście i ta­kie chwi­le, bo życie tak sa­mo jest krótkie i ulot­ne. A kiedyś zgaśnie, to nieunik­nione, dla każde­go z nas. Więc żyj­my pełnią życia, abyśmy w chwi­li kiedy nad­chodzi nasz ko­niec mog­li po­wie­dzieć "żyłem i zro­biłem to naj­le­piej jak tyl­ko umiałem" Wówczas można odejść spo­koj­nie z uśmie­chem na us­tach.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!