|
Wciągałem, bo mnie wciągał lot, a pilotem sam Diabeł.
Próba ucieczki od klęski, lecz skutek żaden.
Powiedz jak uciekać przed tym co mi szczęście daje?
Granice życia, cienką nić prawie zerwałem.
Ze śmiercią po imieniu, tyle razy z nią gadałem.
To jej patrzyłem w oczy, jak rodzice w moje czasem.
Widzę w nich odbicie swe, moje oblicze blade.
Błędne koło kręci się, dokoła mnie balet.
Rzecz prosta - zjazd, należy walić po razie.
Raz, drugi, no właśnie.
W środku lata katar, chyba uczulenie jakieś.
Wiercę dziurę w głowie, a słowem chłostam papier.
Na lustrze usypana dama, idę schować kartę.
|
Dodaj komentarz
