|
CZ.I Jeśli chodzi o niego dawała z siebie zawsze całą siebie. Wkręciła się w niego, jak dzieci wkręcają się w nowe zabawki, chciała go więcej na codzień, aż uzależniła się od niego do tego stopnia że kiedy jego już nie było, nie umiała rano wstać, a potem normalnie funkcjonować. Zakochała sie, tak niewinnie, brnęła w to chociaż byli z dwóch różnych światów. On - chłopak po przejściach, bez oparcia, ona - z dobrego domu, nie znałą życia od złej strony. Ale dla obojga ta miłość była oderwaniem od wszystkiego co złe, od szarej rzeczywistości, była czymś wyjątkowym co sprawiało że zakochiwali się w sobie coraz bardziej po każdej minucie spędzonej razem, była ich lekarstwem na wszystko. Potem przyszedł grudzień, było zimno,a ten chłód przypadkiem trafił do jej serca, czuła się jak przedmiot który on mógł sobie postawić na półce, popatrzeć i schować do kieszeni by nikt mu tego nie zabrał, ale przecież i tak go kochała, cokolwiek by nie zrobił miłość do niego zwyciężała wszystko.
|
Dodaj komentarz
