Wiel­ka miłość ma to do siebie, że wy­pełnia całe ciało człowieka. Kar­mi dusze. Im uczu­cie jest moc­niej­sze i dłuższe, tym bar­dziej uza­leżnia nas od siebie. Roz­sta­nie wy­sysa ją z nas. Po­zos­ta­wiając je­dynie powłokę. Dusza obu­miera bo nie dos­tar­cza­na jest jej od­po­wied­nia daw­ka emoc­ji. Przez to często po­pada­my z miłości w niena­wiść. Bo tyl­ko ona dos­tar­cza od­po­wied­niego ma­teriału zastępcze­go. Kiedy zaś przes­ta­je się niena­widzić. Wte­dy po­zos­ta­je tyl­ko iluz­ja is­tnienia. Dochodzi do śmier­ci kli­nicznej duszy.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!