Nasze ste­reoty­py. Ideały i nadzieje które tworzy­my łudząc się, że kiedy­kol­wiek ktoś je od­naj­dzie. Marze­nia, o które po­tyka­my się w wyści­gu o lep­sze zdo­bycze mo­ral­ne. Nie wiemy z cze­go codzien­nie zaśmiewa­my się do łez. Nie wiemy, co jest po­wodem naszych smutków. Zakłada­my na szy­je ko­lej­ne pętle niedomówień, głas­ka­my grzbiet praw­dy, ale nie poz­wa­lamy jej przemówić. Zas­ta­nawiając się nad tym roz­chy­lam żaluz­je. Zak­ry­wam twarz ze wsty­du, blaknę, ale już nie krzyczę, ciągnę to wszys­tko w dół, marznę. Cza­sami zni­kam. Cza­sami umieram. Cza­sami jes­tem dob­ra. Cza­sami kłamię i kradnę.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!