|
Cz.3 Dziś spotykając go czy nawet rozmawiając z Nim, zastanawiam się czy dla Niego kiedykolwiek, chociaż przez chwile byłam choć odrobinkę wyjątkowa, choć trochę ważna. Z czasem się więcej widzi, więcej rozumie. Dziś wiem, że jeśli ktoś kocha, nie ma żadnego ' ale' . Przestałam już sobie tłumaczyć Jego odejście tym, co sam mówił- że nie dojrzał, że się boi. Przestałam w to wierzyć, bo gdyby mnie kochał to nigdy by nie odpuścił, pomimo przeszłości, lęku i braku czasu. Sama przecież też się strasznie bałam, tego co działo się między nami, byłam przestraszona i poraniona przez przeszłość, a mimo tego zaufałam Jemu. Był pierwszym mężczyzną, któremu dałam szansę i pozwoliłam prowadzić się, nie zważając na to, że kiedykolwiek mógłby mnie skrzywdzić. Wydaje mi się, że właśnie na tym polega miłość, kiedy pomimo lęku, rzucasz się w przepaść jakim jest to uczucie, bo wierzysz, że ta druga osoba Cię złapie.
|
Dodaj komentarz
