|
Cz.1 Wiesz, czasami lepiej jest, kiedy osoba, która znika z Twojego życia, znika także z oczu. Kiedy nie musisz widywać, mijać i tłumić uczuć. Czasami żałuję, że On nie wyjechał do innego miasta, że postanowił zostać. Czasami żałuję, że kilka miesięcy po rozstaniu zaczął się znowu odzywać. Możesz tego nie zrozumieć, bo jeszcze pewien czas temu też nie zrozumiałabym tego, bo jedyne na co czekałam to Jego osobę ujrzaną w tłumie, Jego słowa i jakąkolwiek obecność. A dziś, też ciągle czekam, nieustannie czekam- sercem, duszą, całą sobą. Tylko, że dziś stwierdzam, że Jego ponowne pojawienie się w moim życiu mnie pogrążyło i chyba zabrało wszelką wiarę i złudzenie, że kiedykolwiek byłam dla Niego kimś ważnym. Chodzi mi o to, że gdy odszedł mój świat się załamał, ale tłumaczyłam sobie Jego odejście na milion różnych sposobów i chciałam wierzyć, że to co było między nami było choć trochę dla Niego ważne. Pomimo tego, że zniknął, w mojej głowie i sercu żyły same dobre wspomnienia o Nim.
|
Dodaj komentarz
