|
Nie wiem czy jest możliwe nienawidzenie siebie w tak dużym stopniu jak występuje to u mnie. Mam tak beznadziejną figurę, do końca życia nie uporam się z moimi biodrami, brzuchem, nogami. Zawsze chciałam mieć ciemne włosy, moje są okropne, nic nie potrafię z nimi zrobić. Mój uśmiech, cera, każda cząstka mojego ciała to niekończąca się rozpacz. Wszystkie dziewczyny są piękne na swój sposób, tylko jakoś mi się nie udało. Ale nie dajcie się zwiedź mojej pustocie, nienawidzę również swojego charakteru. Nienawidzę tego, że tak często jestem obojętna wobec bólu i cierpienia, nienawidzę tego że odtrącam wszystkich ludzi ponieważ boję się, że nie będą potrafili mnie zaakceptować. Boję się wszystkiego, potrafisz to zrozumieć? Boję się ciemności, boje się kiedy ktoś krzyczy, boję się deszczu, boje się każdego stuknięcia, boje się wszystkich ludzi przechodzących tą samą ulicą. A najbardziej nienawidzę tego, że Cię straciłam. To we mnie jest najgorsze.
|
Dodaj komentarz
