|
Bez niej nie jestem sobą. Bez niej mnie nie ma. Jest moim tlenem. Stała się jedynym powietrzem jakim potrafię oddychać i nigdy nie chciałbym tego zmienić. Jeśli odejdzie już nigdy nie będę sobą, tak właściwie nie będzie mnie wcale. Uduszę się z braku tlenu. Wysuszę się z braku wody, którą dostarczają mi jej usta. Nie dam rady bez niej wstać, jej dłoń daje mi siłę by podnosić się z łóżka. Jej dotyk goi każdą nawet największą z ran. Nawet kiedy śpię zajmuje mi każdą myśl. Przewija się w każdym śnie. Modlę się aby potrafiła mnie kochać już zawsze. Wiem, że jest w stanie mnie naprawić, wiem że dzięki niej mogę stać się lepszym człowiekiem. Chciałbym stać się jej tlenem, tak nieskazitelnym jak ona moim. Chciałbym już więcej nie sprawić aby po jej policzkach spływały słone łzy. Chciałbym być kimś lepszym, dla niej./melancholik
|
Dodaj komentarz
