Zra­nić może mnie przyt­rzaśnięcie ręki drzwiami. Ty, możesz mnie je­dynie ok­raść. Z szczęścia, marzeń, sen­su życia, z pięknych chwil. Za­bić. Ser­ce, które bi­je Tyl­ko dla Ciebie. To prze­cież nic ta­kiego. Ty odej­dziesz - Ja zos­tanę. Już to przeżyłam. Będę płakać po no­cach, aż w końcu wyłączę uczu­cia. Zim­na jak lód będę stąpać po ziemi. Głowa w górę i do przo­du. Nie od­wróciłabym się, to było by sa­mobójstwem. Po­tem pier­wszy uśmiech, zos­ta­wienie wszys­tkiego za sobą. Od­ro­bina szczęścia, choć na­dal zbyt mała by równać się z tym co czułam będąc z Tobą. I w końcu ra­dość. I wpa­janie so­bie, że wszys­tko jest już dob­rze. Wiara w to. I to wszys­tko, aż do mo­men­tu spot­ka­nia Cię przy­pad­kiem na uli­cy.. Znów to sa­mo.. W kółko ból, za­pom­nienie, szczęście, wspom­nienie, ból..Mo­noton­ność życia bez Ciebie..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!