|
6:00 rano. Wiadomość na Facebooku.. Zaspana sięgam po telefon i klikam 'pokaż'. Przecieram oczy ze zdumienia. Nadawcą wiadomości jesteś Ty. Kiedy ze sobą rozmawialiśmy? Pół roku temu? Chyba tak. W marcu miałam jeszcze z Tobą kontakt. Później Ty zamilkłeś, a ja nie chciałam wzbudzać w sobie tego bólu, który pochowałam po naszym rozstaniu. A teraz po pół roku tak po prostu piszesz do mnie rujnując mi moje dotychczasowe życie? Nie wierzyłam w Twoją podłość. Pisałeś, czy możemy się spotkać, czy nie tęsknie po rozstaniu.. Cholera człowieku, tęskniłam w chuj. Ale to już przeszłość. Tego już nie ma. Ja nauczyłam się żyć bez Ciebie. Przez 6 msc szło mi to zajebiście dobrze. Mam prośbę, nie pisz do mnie więcej. Postaw mi na czole stempelek - nie istnieje. I odwal się.. Tak po prostu.. Najtrudniejszy krok już za mną, nie odpisałam. Kliknęłam - usuń wiadomość. I tak jak Ty poszła we wspomnienie..| refleksja
|
Dodaj komentarz
