Próbuję nie płakać i pozornie się uśmiechać kiedy mówię, że to rozstanie było konieczne i tak będzie lepiej, ale po co mi to skoro będąc sama i tak wybucham płaczem z bezsilności. Nie potrafię uświadomić sobie, że potrafiłam to zrobić, co sama sobie wymyśliłam i okłamywałam się tym .

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!