|
I chociaż powiedziałabym teraz: pomóż mi, to nie wiele by to znaczyło. Nie wiele. Bo nie wiem czy chcę pomocy, nie wiem czy potrafię ją przyjąć, czy umiem z niej skorzystać. Chyba chciałabym wrócić do dawnej siebie. Jak jest problem to jest i ostrze. Jest i krew, jest i spokój. Jak jest kłopot to są tabletki i wódka. Jak życie ciąży to można znowu zacząć balansować na krawędzi. A Ty? Ty teraz wpierdalasz się w moje pudełka i mówisz: nie, tak kurwa nie będzie, jesteś moją kobietą, mieszkasz ze mną i musi być normalnie. Ale, kurwa... przecież moje stare nawyki to część normalności, to część, która zapewniała mi normalność, to dzięki nim potrafiłam egzystować z uśmiechem na ustach i ranami na ciele. Ale, czułam się dużo lepiej niż teraz.
|
Dodaj komentarz
