|
Wtedy po imprezie nie mogłam już wytrzymać, musiałam zadzwonić do niego. "Wróciłeś?" "Na imprezę jeszcze, dopijemy i może będę spał u Bąbla. Tęsknisz już?" Usłyszałam jego sfazowany głos. "Oczywiście, od kiedy puściłeś moją dłoń, już się nie mogłam doczekać, aż znowu ją złapię". "Ja też, nie chciałem jej puszczać wcale." "Muszę Cię o coś spytać... Wierzysz, że można z kimś być na zawsze, tak długo, że jakby całe życie?" nie potrafiłam wyjaśnić do końca o co mi chodzi, miałam nadzieję, że będzie wiedział. "Wiesz, wierzę. Myślę, że tak się da, jak się kogoś bardzo kocha." "Też tak myślę, dobranoc." "Dobranoc Bibi". Gdy umilkł jego głos, przez chwilę poczułam się obco, a potem już tylko wtuliłam się w poduszkę.
|
Dodaj komentarz
